ötə

1.

əvəz.

1. Danışana görə əsas götürülən bir şeydən daha uzaq olan yeri, tərəfi bildirir (bəri müqabili). Ötədə oturmaq. Ötədən keçmək.

2. Bir şeyin dal tərəfi, dalı, arxası. Dağın ötə tərəfində. Stolun ötəsinə keçmək.

3. Sonrakı, ardı, dalı. Ötəsindən xəbərim yoxdur.

2.

sif. Üstün, artıq, ötkün. Hazırcavablıqda bacı qardaşından ötədir. – İlyas Əsmər xalanın ərininkindən də ötə olan deyintilərinə dözə bilərdi. İ. Hüseynov.